วัสดุและอุปกรณ์ทางการแพทย์

อุปกรณ์การแพทย์ประจำบ้าน

วัสดุอุปกรณ์การแพทย์ที่ควรมีติดไว้ในบ้าน หลายๆคนอาจจะยังไม่คุ้นและมองว่าไกลตัว ไม่ต้องมีติดบ้านก็ได้ แต่จริงๆแล้วก็มีความสำคัญพอๆกับยาสามัญประจำบ้าน ซึ่งเครื่องมือแพทย์ที่ควรมีติดบ้านก็ขึ้นอยู่กับลักษณะของสมาชิกในครอบครัวนั้นด้วย ควรมีอะไรบ้าง

1. เครื่องชั่งน้ำหนัก ใช้ได้กับสมาชิกทุกคนในบ้าน ช่วยให้ทราบการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย อ้วนขึ้น ผอมลง ควรควบคุมอาหาร ออกกำลังกาย หรือควรทานอาหารให้มากขึ้น
2. ปรอทวัดไข้ เทอร์โมมิเตอร์วัดไข้ ตัวนี้จำเป็นอย่างยิ่งกับบ้านที่มีสมาชิกเป็นเด็กเล็กหรือทารก ใช้วัดอุณหภูมิของร่างกาย เพื่อเช็คว่าปกติหรือไม่ มีไข้หรือไม่ ไข้สูงระดับที่ต้องพบแพทย์หรือยัง
3. เครื่องวัดความดัน จำเป็นอย่างมากในบ้านที่มีผู้สูงอายุ เป็นการตรวจร่างกายที่สามารถให้ข้อมูลอันเป็นประโยชน์เกี่ยวกับสุขภาพหัวใจและหลอดเลือดเบื้องต้น ซึ่งทำได้ภายในเวลารวดเร็วโดยไม่ก่อให้เกิดความเจ็บปวดใด ๆ
4. เครื่องวัดระดับน้ำตาลในเลือด เหมาะกับบ้านที่มีสมาชิกมีภาวะน้ำตาลในเลือดสูงเพื่อช่วยใช้ในการตรวจป้องกันและแก้ไขอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทันทีเมื่อมีอาการระดับน้ำตาลในเลือดสูง หรือระดับน้ำตาลในเลือดต่ำเกินไปในผู้ป่วยเบาหวาน
5. เครื่องพ่นละอองยา จำเป็นอย่างยิ่งหากสมาชิกในบ้านมีโรคประจำตัว เช่น โรคระบบทางเดินหายใจต่างๆ หอบ หืด และ ภูมิแพ้ เครื่องนี้จะช่วยให้ผู้ป่วยสามารถหายใจได้สะดวกขึ้น โดยเฉพาะในเด็กเล็ก ผู้สูงอายุ

ทั้งนี้เครื่องมือแพทย์สามัญประจำบ้านจะมีความแตกต่างกันออกไปตามลักษณะของสมาชิกในครอบครัว ถ้าบ้านไหนมีสมาชิกที่จำเป็นต้องใช้ก็ควรมีติดบ้านไว้ดีกว่า อย่าลืมศึกษาข้อมูล วิธีการใช้โดยละเอียดก่อนการใช้เครื่องมือนั้นๆด้วย

หลักการพยาบาลผู้ป่วยในบ้าน

บ้านคือวิมานของเรา ประโยคข้างต้นนั้นเป็นจริงเสมอ โดยเฉพาะผู้ป่วยโรคเรื้อรัง การได้กลับมาอยู่บ้าน ได้อยู่ใกล้ชิดลูกหลาน ได้อยู่ในสภาพแวดล้อมอันคุ้นเคย ถือเป็นยาวิเศษที่จะช่วยเยียวยาอาการป่วยไข้ได้ แต่ถ้าจะให้อาการทุเลาลง คนในครอบครัวก็ต้องมีความรู้การดูแลผู้ป่วยด้วย หลักการสำคัญมีดังนี้

1. การล้างมือ : ก่อนและหลังการดูแลช่วยเหลือผู้ป่วยจะต้องล้างมือให้สะอาด เพราะมืออเป็นอวัยวะที่นำเชื้อโรคได้อย่างดีสุด 
2. การทำความสะอาดปากและฟันในกรณีที่ผู้ป่วยช่วยเหลือตนเองไม่ได้ ควรทำความสะอาดปากและฟันให้ผู้ป่วยตามปกติในตอนเช้า หลังอาหารทุกมื้อ และก่อนนอน โดยใช้สำลีพันปลายไม้ชุมนำยาสำหรับบ้วนปากหรือนำ้เกลือ เช็ดปากฟัน ลิ้นจนสะอาด ถ้าลริมฝีปากแห้ง ควรใช้ขี้ผึ้งถ้าปาก หรือ ปิโตรเลียมเจลลี่ ทาริมฝีปาก
3. การสระผม ถ้าผู้ป่วยสระผมเองไม่ได้ ควรสระผมให้ผู้ป่วยสัปดาห์และ 2 ครั้ง
4. การเช็ดตัวผู้ป่วย การเช็ดตัวผู้ป่วยที่ไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ จะทำให้ผู้ป่วยรู้สึกสดชื่น สบาย กระปรี้กระเปร่าขึ้น ส่วนมากจะนิยมเช็ดตัวทีละท่อน และแช่มือแช่เท้าประกอบกัน จะทำให้ผู้ป่วยมีความรู้สึกประหนึ่งว่าได้อาบนำ้ด้วยตัวเอง
5. การทำความสะอาดเตียง การทำความสะอาดเตียงผู้ป่วยต้องทำกันทุกวัน วันละหนึ่งครั้งในตอนเช้า เตียงผู้ป่วยจะต้องปูให้เรียนร้อย ตึง สะอาด น่าพักผ่อนและหลับสบาย ผู้พยาบาลต้องรู้หลักในการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนขณะที่มีผู้ป่วยอยู่บนเตียง ตามปกติควรจะทำความสะอาดเตียงหลังจากผู้ป่วยอาบน้ำหรือเช็ดตัวเรียบร้อยแล้ว ถ้าผู้ป่วยลุกขึ้นเดินไปทำความสะอาดร่างกายได้เองในห้องนำในเวลานั้นจะเป็นเวลาที่เหมาะสมในการทำความสะอาดเตียง
6. การเตรียมผู้ป่วยรับประทานอาหาร การเตรียมผู้ป่วยสำหรับเวลารับประทานอาหารเป็นสิ่งสำคัญ เพราะจะช่วยให้ผู้ป่วยมีความรู้สึกอยากรับประทานและรับประทานอาหารได้ดี ในกรณีที่ผู้ป่วยช่วยเหลือตนเองไม่ได้ ในการรับประทานอาหารผู้พยาบาลจะต้องป้อนอาหารให้ และเมื่อป้อนอาหารเสร็จแล้ว ให้ผู้ป่วยดื่มนำทำความสะอาดปากและฟันจัดให้พักท่าที่สบาย
7. การช่วยเหลือผู้ป่วยลุกจากเตียง ผู้ป่วยที่นอนอยู่นาน ๆ ต่างมีความต้องการที่จะลุกขึ้นจากเตียงเพื่อพักผ่อนอิริยาบถบ้างไม่มากก็น้อย ผู้พยาบาลต้องช่วยพยุงให้ผู้ป่วยมีการเคลื่อนไหว โดยต้องคำนึงถึงสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับตัวผู้ป่วยก่อน คือ สภาพผู้ป่วยในขณะนั้น โรคที่ดำเนินอยู่ ท่านอนที่ผู้ป่วยต้องการ ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นขณะเคลื่อนไหว และปัญหาบางประการเกี่ยวกับตัวผู้ป่วยเอง เช่น ความบอบบางของร่างกายของผู้ป่วยที่เป็นเด็ก ผู้สูงอายุ หรือคนผอม ซึ่งผู้พยาบาลจะต้องมีความระมัดระวังอย่างมาก